همۀ سازمان ها و شرکت ها می توانند با استخدام کارکنان دورکار به نتایج مطلوبی دست پیدا کنند. امروز بیش از 26 میلیون آمریکایی، تقریباً 16 درصد از کل نیروی کار آمریکا، حداقل برخی از اوقات، به دورکاری می پردازند. طی سال های 2005 تا 2015، آمار دورکاری 115 درصد افزایش پیدا کرد. دورکاری هم به سود کارکنان است و هم به سود کارفرمایان. در دوران دورکاری، چه به صورت موقت و چه به صورت دائم، کارکنان مجبورند وقت و انرژی لازم را صرف انجام کارشان کنند؛ در نتیجه، دورکاری به هیچ وجه به معنای استراحت و کم کاری نیست. در سراسر جهان، دورکاری قوانین مختص به خودش را دارد، هم برای کارفرما و هم برای کارمند. اگر آشنایی با قوانین و زیرساخت های دورکاری بیشتر شود، کارآیی بیشتری خواهد داشت. در این مطلب، به معرفی دورکاری و قوانین جهانی مربوط به آن خواهیم پرداخت.
دورکاری چیست؟
پیش از هر چیزی، باید بدانیم دورکاری چیست و چه تعریفی دارد. دورکاری شکلی از سازمان دهی یا انجام کارها است که از راه دور و با استفاده از تکنولوژی ارتباطات و اطلاعات انجام می گیرد. در شرایط دورکاری، شخص می تواند کارها را در خانه یا هر جای دیگری به غیر از شرکت یا سازمان انجام دهد. برخی از اشخاص، به طور کلی همۀ ایام سال یا برخی از ایام را به دورکاری می پردازند؛ همچنین، گاهی در صورت بروز اتفاق یا حادثۀ خاصی، کارکنان مجبور به دورکاری می شوند. کارکنان دورکار صرفاً دور از محل کار سنتی هستند؛ اما مسئولیت انجام کارهای مشخص شده را بر عهده دارند.
امنیت و حریم خصوصی
ارتباطات کارکنان دورکار در فضایی غیرمتمرکز شکل می گیرد. در این فضا، باید حریم خصوصی کارکنان حفظ شود و امنیت اطلاعات آن ها نیز باید فراهم شود؛ به عنوان مثال، رمز عبور، آدرس ایمیل، اطلاعات شخصی، شماره تلفن، ارتباطات برقرارشده با مشتریان یا دیگر کارکنان و اطلاعات مالی، فقط بخشی از این اطلاعات حساس و مهمی به شمار می روند که کارکنان دورکار آن ها را ارسال و دریافت می کنند. همۀ این اطلاعات باید از گزند هکرها در امان بمانند.
قرارداد دورکاری
معمولاً هر قرارداد دورکاری شامل بندهای زیر می شود:
- محل دورکاری یا نحوۀ تصمیم گیری در مورد محل دورکاری
- مدت زمان دورکاری یا تعداد روزهای دورکاری در هفته
- کارمند دورکار باید چه روزهایی از هفته و در چه ساعت هایی در دسترس باشد
- حقوق و مزایایی که کارمند در صورت دورکاری ممکن است از دست بدهد
- هزینه هایی که کارفرما باید در قبال ارتباطات به کارمند دورکار بپردازد
- نحوه و زمان بازگشت به روش کار سنتی (یا نحوۀ اتمام دورکاری و آغاز کار به صورت تمام وقت)
تجهیزات دورکاری
اگر قرار است کارمندی به صورت دائم یا به طور مرتب به دورکاری بپردازد، کارفرما باید تجهیزات لازم را برای دورکاری فراهم کند و هزینه های مربوط به دورکاری را نیز بپردازد؛ به عنوان مثال، کارفرما می تواند طی هر ماه، مبلغ ثابتی را به عنوان هزینه های لازم برای دورکاری به کارمند بپردازد؛ در واقع، براساس مادۀ L 121-9 قانون کار (Labour Code)، کارفرما در قبال هر گونه هزینۀ مربوط به آسیب دیدن تجهیزات (اگر به صورت عمدی آسیب ندیده باشد) یا فراهم کردن داده برای انجام هر پروژه، مسئول است.
رعایت حقوق برابر در دورکاری
کارمندان دورکار حقوقی برابر با حقوق کارمندان حاضر در محل کار دارند و کارفرمایان نیز موظف به رعایت این حقوق و قوانین هستند. کارکنان دورکار در موارد زیر برابر با کارکنان حضوری هستند:
- شرایط کاری
- زمان کار
- پرداختی
- شرایط ارتقای شغلی
- حریم خصوصی
- پردازش داده با اهداف نظارتی
به طور خلاصه، کارفرمایان نباید در حق کارکنان دورکار، به سبب دورکار بودنشان، هیچ گونه اجحاف یا تبعیضی قائل شوند.
آموزش کارکنان دورکار
در صورت نیاز، کارفرمایان موظف اند امکانات آموزش کارکنان دورکار را فراهم آورند.
ایمنی و سلامت
کارکنان دورکار در محل کار حضور ندارند؛ اما این به معنای بی اهمیت بودن وضعیت فیزیکی و جسمی شان نیست؛ به عبارت دیگر، کارفرمایان باید به فکر وضعیت جسمی کارکنان دورکار نیز باشند و خطرات یا بیماری های احتمالی حاصل از کارشان را بشناسند و سعی کنند آن ها را به حداقل برسانند یا به طریقی، التیام دهند؛ همچنین، کارکنان دورکار می توانند این خطرات را به کارفرمایان اطلاع دهند.
کارفرمایان می توانند کارهای زیر را جهت حفظ سلامت کارکنان دورکار انجام دهند:
- سیستم های پشتیبانی از کارکنان را طراحی کنند.
- آموزش های مربوط به حفظ سلامت را برای کارکنان فراهم آورند.
- در صورت نیاز، تجهیزات حفاظت شخصی (PPF) مورد نیاز را فراهم کنند.
یافته های پژوهشی در مورد دورکاری
یافته های مربوط به پژوهش های انجام شده پیرامون دورکاری نشان می دهد:
- در سال 1980، کمتر از یک درصد از کارکنان آمریکایی در خانه کار می کردند؛ اما در سال 2016، 43 درصد از کارکنان حداقل نیمی از ساعت کاری شان را در خانه و به دور از همکارانشان سپری می کردند.
- با گذر زمان، میزان دور کاری کارمند دورکار افزایش یافته است؛ همواره، تعداد کارکنانی که هفته ای چهار تا پنج روز دورکاری می کنند، رو به افزایش است.
- می توان گفت که یک سوم یا دو سوم از مشاغل می توانند از طریق دورکاری انجام بگیرند. دورکاری تاثیر مثتبی بر کارآیی کارکنان دارد، همچنین، درصد غیبت کارکنان را نیز کاهش می دهد.
- دورکاری به نفع کارفرمایان است، زیرا هزینه هایی مانند هزینۀ غذا و پارکینگ را از میان بر می دارد.
- ترکیب دورکاری و کار حضوری، نتیجۀ بهینه ای را در پی دارد.
سخن آخر
همان طور که مشاهده کردید، دورکاری به معنای استراحت و انجام کارهای سبک و بی اهمیت نیست. دورکاری هم به سود کارفرمایان است و هم به سود کارکنان. اگر کارکنان دورکار و کارفرمایان از قوانین و حقوق دورکاری آگاهی داشته باشند، بازدهی و کارآیی دورکاری به مراتب بیشتر خواهد شد.
